Eenvoudige merges, samenvoegen van iets dat verder voorop is en eenvoudig toegevoegd wordt aan een achtergebleven tak, is gemakkelijk te begrijpen, maar soms is het ingewikkelder.

git merge [-n] [–stat] [–no-commit] [–squash] [–[no-]edit]
[–no-verify] [-s ] [-X ] [-S[]]
[–[no-]allow-unrelated-histories]
[–[no-]rerere-autoupdate] [-m ] [-F ]
[–into-name ] […​]
git merge (–continue | –abort | –quit)

merge strategiën
De verschillende merge “strategies” zijn recursive, resolve, octopus, ours, subtree

Je kan zelf de merge strategy opgeven met een parameter:
(ook bij git pull trouwens)

git merge -s recursive tak1 tak2

git merge -s resolve tak1 tak2

git merge -s octopus tak1 tak2 tak3 .. takn

git merge -s ours tak1 tak2 .. takn

git merge -s subtree takA takB

Type van strategie

– Expliciet
Dit is de standaard merge methode. Het betekent dat er een nieuwe “merge commit” gemaakt wordt. Dit toont waar de merge werd gedaan in de merge geschiedenis, en dat is niet altijd gewenst (omdat het de aandacht afleidt, ruis dus). Als je deze details niet in je merge history wil, zal je misschien explicit merge vermijden.

– Impliciet
Impliciete merge via rebase of fast-forward merge

– Squash
Squash on merge, meestal zonder expliciete merge

Recursive merge strategy options

ours, theirs, patience, diff-algorithim, ignore, renormalize (no-normalize, no-renames), find-renames=n, subtree

Er zijn veel mogelijkheden, en hoe moet je kiezen wat te gebruiken alvorens je ze doorgrondt?