Voordien had ik een Mandrake geïnstalleerd, maar was niet aan de kubus toegekomen…

Even nagelezen en toch de toetsencombinatie gevonden voor de “cube” (ps: het beeld is van een van de andere effecten, niet van de kubus). Bovendien werkte die ook helemaal; indrukwekkend! De virtuele desktops die ik gewend ben te gebruiken zette ik op de zijden van de kubus: mail programma, konqueror als bestandsbeheerder, firefox browser en op de laatste zijde OpenOffice.org (bovenkant liet ik leeg).

De toetsencombinatie die ik nodig had was ctrl-alt-pijltje naar beneden om het te aktiveren; daarna ctrl-alt-pijltje links en rechts om in die richting te draaien. Behalve dat het een grappig effect is heeft het voor mij persoonlijk niet veel nut. Ik merkte wel dat mensen die niet gewend zijn met verschillende desktops te kunnen werken (meestal niet-Linux gebruikers dus) wel beter het concept van die verschillende zijden van de kubus snappen dan dat ze 4 “abstracte” verschillende desktops begrijpen.

Linux gebruikers die wel gewend zijn verschillende desktops in te stellen zullen het raar vinden om beperkt te zijn tot 4 zijden. Je kan dat aantal namelijk instellen naar eigen noden, en dat kan gaan van 2, 3, 4, 5, enz; ikzelf heb in bepaalde omstandigheden al 6 gebruikt. Maar de kubus gaat niet mee; je krijgt niet een piramide met grondvlak driehoek voor 3 desktops, of een plat vlak dat omdraait voor 2 desktops.

Ik begin hierbij van de live DVD. Een aantal instellingen die ik reeds gedaan heb hoop ik hierbij te bewaren (zie bespreking live cd). Ik kies het icoon op de desktop “install”. Het installatieprogramma start en stelt voor de disk te herpartitioneren, en daarbij de bestaande partitie (daar staat Mandriva op) aan te passen tot 52% of 3.1 Gb; ik gebruik wat Ubuntu aanbiedt.

En dan is het toch weer fantastisch Linux te gebruiken: een systeem booten vanaf een cd, onmiddellijk gebruiken om op internet een blog aan te vullen en ondertussen muziek te spelen op de achtergrond, op irc ingelogd zijn met een live gedownload programma, en dan datzelfde, reeds licht uitgebreide systeem installeren op de harde schijf. Die wordt ge-repartitioneerd en geformatteerd met respect voor een aanwezig systeem. Het enige wat ik merk is een lichte hapering in de muziek op 1 moment, en op het einde een “afsluiten/starten” om met het nieuw geinstalleerde systeem in te kunnen loggen. Als ik dan ook nog nieuwe muziek begin te downloaden en ondertussen wat surf gaat mijn cpu toch de hele tijd tegen de 100 procent, evenals het netwerk en de swap.
“Installation complete” meldt het systeem; en ik kan kiezen om nu verder te blijven werken met de live cd of om de computer te starten met het nieuw geïnstalleerde systeem; vriendelijk toch!
Maar gedeeltelijk wishfull thinking. De live geïnstalleerde X-chat blijkt na installatie niet meer aanwezig, en moet opnieuw geïnstalleerd worden. Het is ook niet zo dat al je lopende programma’s automatisch terug gestart worden na start van het nieuwe systeem. De eerste zorg is trouwens een update te doen van de software, en daar wordt je ook aan herinnerd met een icoon. Er worden 82 files afgehaald, en ondertussen kan je niets bij-installeren via Add/Remove Application.

Ik ben zeer aangenaam verrast over deze Live versie van Ubuntu; start snel op, levert vlijmscherp beeld op 1400×1050, vindt onmiddellijk de internetverbinding (lokaal netwerk met dhcp server), heeft belangrijke software onmiddellijk beschikbaar: browser Firefox 2.0, OpenOffice.org 2.0.4 (versie “created by debian and ubuntu”).

Maar de keuze voor Gnome in plaats van KDE vind ik spijtig. Ik mis een heleboel snel bereikbare zaken in de rechtermuisknop menu, startmenu enz, alsook Konqueror met ftp en andere mogelijkheden. De menukeuze bevat enkel en alleen veelgebruikte programma’s, en iemand anders heeft bepaald welke dat zijn. Hoe ik het gewend ben bij KDE kan men altijd nog een keuze dieper gaan, doordat onder de meestgebruikte een keuze voor “meer” voorkomt, waarna een nieuwe rij mogelijkheden opduikt. Hier kan ik hoogstens onder “bijïnstalleren” proberen.

En software bijïnstalleren in Ubuntu of Debian is relatief gemakkelijk (“apt-get install softwarenaam”). Behalve als je een foutmelding in je installatiesysteem krijgt, bv ivm de servers waar de software vandaan moet komen. Maar er is ook een grafische manier om software bij te kiezen voor installatie, en die wertk ook goed (als de software die je wil erin voorkomt) In ieder geval was zoeken, downloaden en starten uit het “internet” menu van “xchat” totaal geen probleem; alles verliep automatisch, je moet enkel bevestigen.

Een USB disk werd goed herkend. Mp3 media werden uitgeprobeerd met “rythmbox music player”, maar dat ging niet zo vlot; ik wilde enkel 1 song spelen en geen hele jukebox inrichten, en bovendien was de mp3 codec niet aanwezig (ogg speelt wel).

Ok, zo moeilijk was ook dat niet: “Applications, Install, Search: mp3 codec” , en “GStreamer extra plugins” (de ugly set) kiezen. Daarna speelde mp3 vlot in Rhytmbox 0.9.6. Ubuntu bevat een aantal demonstratiebestanden, waaronder een filmpje met de titel “Experience Ubuntu.ogg”, dat Nelson Mandela bevat.

Met het probleem van de wireless kaart in deze ibm kon ubuntu ook niet uit de voeten, maar verschilt daarin niet van de andere distributies die ik probeerde; lijkt alleen met ndiswrapper te lukken tot nu toe.

Mandrake is al een tijdje verdwenen, en omgevormd tot Mandriva, maar daarmee ook een beetje uit mijn aandacht geraakt. Het is maar nu pas dat ik Mandriva weer zie opduiken in een electronicazaak/boekenwinkel (in plaats van vroeger Suse Linux op die plaats trouwens). Anderzijds heb ik nu een Mandriva Free 2007 in handen gekregen. Die werd de laatste tijd dikwijls bij tijdschriften gevoegd, zoals bij “Linux User and Developer” nr 67, en bij het Duitstalige “Linux Intern” van dec 06-feb 07 zat “Mandriva 2007 One” als gecombineerde Live-CD die ook installeerbaar is.

De installatie gebeurde vanop de Linux Format DVD van LXF87 (dec ’06) (op thinkpad R51). Tijdens de installatie werd regelmatig gevraagd om de volgende CD in te steken. De DVD werd netjes uitgeworpen, en je krijgt de keuze om af te breken als je geen volgende cd hebt. Koelbloedig de DVD er terug induwen en “ok” bevestigen, en hij doet alsof hij netjes de volgende cd kreeg, en installeert netjes verder. Niet helemaal hetzelfde als een normale DVD installatie die snel gaat en waar het gemak net is dat je niet moet wisselen. Maar dit is dan ook geen gekochte versie-uit-een-doos.

Deze versie bevat ook de 3D-desktop, met een heleboel (overbodige) effecten. De grafische effecten vereisen de nodige rekenkracht, en je moet per computer maar zien of je dat er voor over hebt. Je moet in het control center gaan kijken als je de 3D instellingen wil gebruiken. Bij mij was het pakket “meso-demo’s” niet geinstalleerd en werkte het niet. Ik heb hier dus gevraagd om het bij te installeren (van de DVD), en koos voor de standaardinstelling voor grafische sturing AIGLX (ander is Xgl). Daarna moet je uitloggen en terug inloggen om alles aktief te maken. Daarna lijken mijn vensters wel van elastiek, als ik ze verzet blijven ze een beetje achter, met een effect alsof het scherm een wateroppervlakte betreft. Vensters worden ook doorzichtig als je ze verzet, wat eigenlijk een veel rustigere indruk geeft op de desktop omdat de lijnen van de andere vensters niet echt doorbroken worden wanneer je er overheen beweegt. Wat het “kubus-draai effect” betreft, wist ik niet direkt hoe ik het moest oproepen*, maar ik merkte dat mijn computer het blijkbaar ook niet helemaal kon trekken; KDE 3.5 bezweek al eens onder de mogelijkheden.

Algemeen viel Mandriva goed mee. Een paar opmerkingen
Tegenvallers:
– geen toetsenbordkeuze bij het begin van de installatie. En ondertussen moet men een “root password” ingeven. Pas daarna krijgt men de toetsenbordkeuze. Gevolg: men weet niet meer hoe het password van de root in te geven. Ook een gevolg: als men een console opent buiten de grafische omgeving (bv ctrl-alt-F2) verwacht men ook een qwerty te vinden. Verrassend genoeg staat die wel in azerty!.
– de wireless network card werkt niet. De oorzaak daarvan ligt niet bij Mandrake; het is het typisch proprietary driver probleem, dat op deze machine met Suse opgelost werd door de windows driver te gebruiken met ndiswrapper. En daar duikt natuurlijk het onderscheid op tussen een “free as in beer” versie en de gekochte versie; er wordt een hint gegeven dat je die drivers kan afhalen via hun netwerk als je betalend lid wordt. Natuurlijk is dat een drempel, en er zullen zeker wel mogelijkheden zijn om dit probleem zonder betalen op te lossen.
– De browser is niet voorzien van een koppeling naar mail-programma voor de “mailto” links.

Goede kanten:
+ de windows toets werkt als menu opener in kde
+ resolutie (en dus beeldschermherkenning) waren zeer goed.
+ de mediaplayer KMPlayer werkte behoorlijk, verschillende dvd en cd video’s konden bekeken worden, en diegenen die niet werkten … tja we kennen de moeilijkheden van de sector en hebben er medelijden mee, zelfs als ze het ons onmogelijk maken om braaf gekochte films te bekijken. (*not*).
+ Audio speelt. Open Office is versie 2.0.3 door Mandrive aangepaste versie die 20060914 vermeldt.

* update 26/12: werkte toch! (zie blog later)

Audacity laat blijkbaar een hele reeks onbruikbare .au files achter na crash

Een bekend fenomeen voor gebruikers van Audacity is het boven de capaciteit gaan van hun machine. Ik zag een oude computer met beperkt geheugen (ik schat PII met 64 Mb) die enkele uren in opname was, en niet meer meevolgde op het scherm.

Je merkt dat die achterstand steeds groter wordt, en de grafische omgeving reageert hoe langer hoe trager. Helaas gebeurt de bediening wel via die omgeving; nl de knoppen in het venster van het programma. Stel je de situatie voor waarbij je de stop-knop niet meer kan indrukken, of tenminste niet zeker bent dat die klik ook werkelijk uitgevoerd wordt. Als de opname daardoor blijft doorlopen, wordt de achterstand van het scherm steeds groter, en de kans dat je het programma nog normaal kan afsluiten … steeds kleiner.

Nu nog snel alle andere programma’s die openstaan en die je niet nodig had, sluiten is helaas te laat. Elke klik, elke handeling komt weer bij in de wachtrij van taken die nog moeten uitgevoerd worden. *
(meer…)

Meestal heb je een standaardmap “Documents”. Maar behalve documenten heb je ook nog andere dingen die je bewaart, en eigenlijk kan je al op voorhand daar mappen voor klaarzetten. Eerst eens kijken welke bestanden je zoal kan hebben: teksten, rekenbladen,presentatie, configuratie bestanden, korte tekstbeschrijving van wat en hoe je iets geïnstalleerd hebt (prog-install-log.txt), tekeningen, download van programma’s, link naar een server, gedeelde map, e-mails, beelden jpg-gif-png, webpagina’s, script (vgl batch commando files), klad-nota’s, cd-images (iso), te printen documenten, …

Als je maar 1 soort werk hebt, kan je indelen volgens het soort documenten; teksten, rekenblad, presentatie enz.
Maar als je werk uit veel verschillende aspecten bestaat gebruik je die beter als indeling; klantprojecten, boekhouding, personeel, sportclub, …
Sommige dingen zijn universeel genoeg om ze in een eigen map te zetten, die je dan makkelijk herkent en bij “onderhoud” regelmatig uitkuist: te printen documenten, tijdelijke nota’s, testdocumenten enz.

Bepaalde programma’s hebben ook hun eigen map nodig, zoals een Planner bv, waarin het documenten opslaat die dienen voor de werking van het programma, maar die jij niet zelf rechtstreeks als document gaat gebruiken. Veel programma’s gebruiken ook voor het bewaren van de instellingen een directory met de programma naam; die staat meestal in de /home/gebruiker map, maar bestaat uit een “verborgen map”, waarvan de naam begint met een punt (de manier om verborgen mappen te maken in Linux).

Als je regelmatig van computer verandert of een aantal medewerkers dezelfde basisindeling wil geven, kan je het maken van de mappen in een script zetten. Zie voorbeeld “makeMyDirs.sh”, in dit geval uit te voeren als voor een “Documents” directory (pas aan naar believen) : (meer…)

Widnau (CH), 6/12/2006

Docbook dient voor het maken van documentatie, meestal voor software projecten. Het is een xml taal, die gebruikt maakt van de uit html herkenbare tags afgebakend met groter dan en kleiner dan tekens: “>” en “< " Je kan met een eenvoudige tekstverwerker werken vanuit de command prompt. Als je met KDE werkt kan je een tekstverwerker als Kate of Quanta gebruiken; die herkennen de code en helpen met de juiste schrijfwijze door kleurcodering. Er bestaan ook speciaal voor DocBook geschikte tekstverwerkers als "Oxygen", maar dat is geen vrije software. Ongetwijfeld bestaan er heel wat geschikte mogelijkheden als je op zoek gaat. Ikzelf gebruik Quanta om een kleine test te doen. Daarin kan je "Tools, Highlighting" kiezen, met een reeks mogelijkheden waaronder "xml" en "Doxygen" wat me verdacht sterk aan die voornoemde commerciele tekstverwerker doet denken. Ik schakel die in om uit te proberen, met terugvalvooruitzicht op xml. XML heeft een definitie in een "dtd", bv voor docbook, terug te vinden in de titel:
Je kan de dtd ook downloaden en op je eigen machine installeren, zodat de spellingscontrole gebruik kan
maken van de lokale file ipv die op het internet; werkt sneller en ook off-line.

Met een tool kan je de struktuur/syntax laten nakijken:
xmllint --noout DocBookTest.xml
Als alles goed is krijg je geen antwoord. Als je er (opzettelijk) een fout inzet:

xmllint –noout DocBookTest.xml
DocBookTest.xml:9: parser error : error parsing attribute name

^
DocBookTest.xml:9: parser error : attributes construct error

^
DocBookTest.xml:9: parser error : Couldn’t find end of Start Tag fout line 8

^

Firefox kan je ook gebruiken, de browser geeft evengoed een fout aan:

XML Parsing Error: not well-formed
Location: file:///home/wig/Documents/Work/DocBook/DocBookTest.xml
Line Number 9, Column 7:
——^

Of als het document juist is toont het gewoon de struktuur, in mijn geval na de melding:

This XML file does not appear to have any style information associated with it. The document tree is shown below.

Docbook is een “documentatie-gereedschap”. Informatie daarover is zowel in boekvorm als op het net te vinden:
docbook.org
A Gentle Guide to DocBook

– Op Suse 9.3 gebeurt de installatie met Yast; ofwel van de cd/dvd of bv van een bron als http://ftp.suse.com/pub/suse/install/9.3; in Yast kan je eenvoudig Software Source Media bijvoegen, en aktief of inactief zetten.
Tijdens installatie zijn er heel wat componenten die voorbijrollen: perl-sgmls, sgml, tetex, LaTex, .. (deze laatste om pdf omzettingen te doen)
– Op Suse 10.1 is er nog meer keuze na een zoek op “docbook” in Yast; selectie van “docbook-utils” (‘small wrapper scripts for processing docbook files’) doet 15 paketten installeren.

– Op Red Hat 9 in Synaptic (de apt-get package management tool voor de KDE desktop) Docbook met allerlei tools geïnstalleerd

Als tekstverwerker kan het interessant zijn Quanta te proberen (KDE development package), of OpenOffice.org kan ook het formaat lezen en er naar exporteren volgens beschrijvingen (nog niet geprobeerd).

Voor KDE werd ooit gestart aan KDocWriter, maar in Suse is die niet terug te vinden.
Zoeken voor Red Hat kan op rpmfind.net, maar ik vond geen enkele versie hoger dan 0.2 en die gaat terug tot 2003.
Met zoek in Synaptic (search) (ook op RedHat met apt) vind ik volgende uitleg over KDocWriter:
(meer…)

Een van die kleine vervelende dingen (tenzij je het voordien al zo gewend was), is het opstarten van een computer in een begintoestand waarmee je niet onmiddellijk kan beginnen werken. De login hoort daar zeker bij, maar nadien wil je in een bruikbare desktop terechtkomen. Een cijfertoetsenbord dat geen cijfers geeft hoort daar niet bij.
Je wil dus dat het cijfertoetsenbord standaard cijfers geeft (ipv de pijltjes en insert, delete functies).

voor RH9, KDE3.x, Suse 9.3 KDE 3.x:
Control Center / Peripherals / Keyboard / NumLock on KDE startup: Turn On
Apply, ok
Suse 10.x:
Personal Settings / Peripherals / Keyboard / NumLock on KDE startup: Turn On
Apply, ok
Ubuntu 7.x :
System Settings, Computer administration-keyboard & mouse, NumLock on KDE startup “Turn On”

Ik begrijp trouwens niet waarom niet alle distro’s dat standaard aan zetten.
Een van de mogelijkheden (naast altijd aan en altijd af) is “leave unchanged” – het is me niet helemaal duidelijk wat ze daar mee bedoelen. Zou het de toestand bewaren bij het afsluiten?
Bij Ubuntu merkte ik trouwens dat de led’s op het toetsenbord niet altijd “mee zijn” met de werkelijke functie.