Volgens Cringely (*) is er een goede verklaring voor de drastische overstap van Apple op intel procesors. Hij maakt een interessante analyse die hij verder aanvult met niet nader gespecifeerde inside information. Hij vind dat er 4 zaken opvallen (naast de welwillende, rustige reaktie van de Mac-gebruikers).
Ten eerste vraagt hij zich af waar de door Apple geprezen eigenschappen van de PowerPC chips naartoe zijn. Ofwel waren het alleen maar marketingpraatjes, ofwel moet er een uitleg zijn waarom er in alle talen over gezwegen wordt nu.
Ten tweede vraagt hij zich af of Apple met OS-X, dat een 64 bit Operating System is, een stap achteruit gaat zetten, naar niet-64 bit intel chips? Of gaan ze toch voor de dure Xeon en Itanium chips kiezen, die eigenlijk boven de verwachte prijscategorie liggen? Of krijgen ze een speciale prijs van Intel? Dan zou je eerder denken dat ze voor AMD kiezen is zijn derde stelling. AMD kan best concurreren met intel, zeker op prijsniveau, en zelfs op technisch niveau, waar ze soms zelfs beter zijn.
Ten vierde, waarom zou zo’n belangrijke informatie zo lang op voorhand meegedeeld worden, door een bedrijf dat prat gaat op zijn geheime ontwikkeling en het verrassingseffect bij het verschijnen van een nieuwigheid. Het heeft bovendien het belangrijke nadeel dat hun eigen klanten mogelijk hun aankoop uitstellen, wat het bedrijf veel geld kan kosten.
Het belang van DRM, ingebouwd in de intel chips, zou een ander argument zijn voor de overstap. Het is vooral de unieke chip-id die het mogelijk zou maken om muziek of andere digitale produkten voor gebruik te koppelen aan een processor. Alhoewel Apple zijn i-pod succes zonder deed, en ook in een andere processor een unieke id-code zou kunnen zitten of voorzien worden.
Zijn conclusie, die volgens zijn zeggen ook gebaseerd is op die “inside information”, is dat er iets veel groters aan de hand is. Intel zou veel geld, zelfs het overnemen van de Apple aandelen, over hebben voor het terugwinnen van de controle op de pc-markt. En Microsoft is daar eerder een obstakel in geworden dan een hulp: ze gebruikten hun (monopolie-)macht al tegen intel, en hun nieuwe programmaversies blijven te lang achterwege.
Het is natuurlijk wel zo dat er al lang sporen terug te vinden zijn van pogingen om het Mac systeem te laten draaien op intel hardware. Met de recuperatie van NeXT software, meegebracht door Jobs, was dat weer een stap dichterbij, het OpenStep besturingssysteem werkte op intel, en het was de voorbode van het nieuwe Mac OS-X. Een verrassing is de overstap dus niet.
Maar er lijkt nog een ander aspect te zijn. Door het feit dat Apple zijn OS-X systeem bouwde rond een vrije software kern, nam de interesse van de vrije software community toe. Omdat Apple een unix-achtig systeem leverde, gecombineerd met mooie hardware, en een kant en klare desktop, stapten heel wat unix en Linux gebruikers over naar een Apple laptop.
Apple gebruikt heel wat ontwikkelingen uit de vrije software, denk maar aan samba, om met Windows servers te verbinden. Maar de nieuwe Apple gebruikers met intel achtergrond vragen zich al snel af of ze het Mac besturingssysteem niet zouden kunnen laten draaien op een intel-computer, die toch nog goedkoper blijft.
En volgens mij ligt daar ook een grote druk voor Apple om een systeem op intel uit te brengen. Als ze het zelf niet doen, is de kans groot dat de “commuinity” het doet, met of zonder hen. En achter de feiten aanlopen is wel het laatste wat we van Apple verwachten.
(*) Artikel Cringely
